Als een werknemer verzuimt, wordt conform de Wet Poortwachter een 1e spoor re-integratietraject gestart. De focus ligt dan op een terugkeer in passend werk bij de huidige werkgever. Als dat niet haalbaar blijkt, wordt er een 2e spoortraject met de focus op het vinden van ‘extern passend werk’ gestart.

Onlangs gaven 2 werknemers die wij begeleiden aan, dat zij er over dachten ontslag nemen voor het deel van hun aanstelling waarvoor zij nog niet beter waren gemeld. Het 2e spoor re-integratietraject zou daardoor komen te vervallen. En daar zitten toch wel serieuze risico’s aan.

Waarom stoppen met een 2e spoor re-integratietraject?

Als reden gaven deze werknemers op dat zij enorm veel stress ervaren door ‘alles wat er van hen tijdens hun verzuim wordt verlangd’ Voor hun gevoel werkt dit juist erg belemmerend op een vlot herstel en een vlotte terugkeer naar hun volledige takenpakket. “Het lijkt wel alsof er qua inzet en energie net zoveel wordt verwacht als voorheen.”

Re-integreren is een energievreter

Een re-integratietraject vergt vaak enorm veel energie van mensen. Bij de 2 werknemers die wij begeleiden wordt verlangd dat er 3 volle dagen (op basis van re-integratie) les wordt gegeven. Daarnaast vergt de uitvoering van het 2e spoor re-integratietraject tijd voor deelname aan regelmatig te voeren consulten,   huiswerkopdrachten, het voeren van netwerkgesprekken, het wekelijks solliciteren en mogelijke deelname aan selectiegesprekken.

Anderzijds is vaak tijd nodig voor noodzakelijk geachte intensieve behandel-programma’s, de emotionele of fysieke verwerking hiervan met vaak ook weer huiswerkopdrachten. Daarnaast vraagt het thuisfront als er sprake is van een gezinssituatie in bijna alle situaties ook erg veel energie.

Maar wat is dan wijsheid?

Ondanks het begrip dat hun overwegingen oproept, hebben we hen er uiteraard op geattendeerd dat zij zichzelf met hun keuze financieel nogal te kort doen. Immers; wanneer er geen WIA-keuring plaatsvindt, verliezen zij het recht op een (gedeeltelijke) WIA-uitkering. Ze kunnen daardoor nergens op terugvallen als de klachten onverhoopt niet verminderen of misschien zelfs verergeren.

Ook kan door de afwezigheid van een WIA uitkomst het recht op transitievergoeding ten dele wegvallen en zal het recht op een WW-uitkering voor het deel waarvoor ontslag is genomen verloren gaan. Ten slotte vervalt een deel van de pensioenopbouw. En ook het recht op een door het UWV verstrekte ‘no risk-polis’ van 5 jaar, waar een nieuwe werkgever recht op zou hebben als deze een (deels) arbeidsongeschikte werknemer in dienst zou nemen, is dan waarschijnlijk niet aan de orde.

NB:
Na de wettelijke periode van 2 jaar ziekteverzuim kan een werknemer die zelf ontslag nam voor het deel van het ziekteverzuim waarvoor ontslag is genomen alsnog een WIA-aanvraag indienen. En, als ik het goed heb begrepen, kan het UWV dan alsnog voor deze gekozen situatie een sanctie aan de werkgever opleggen.

Hoewel het dus erg begrijpelijk is dat deze 2 werknemers de re-integratie als energie slurpend en dus negatief ervaren, is het geen goede oplossing ermee te stoppen. De consequenties en dus ook de risico’s die je hiermee loopt zijn gewoonweg te groot.

Heb jij hier zelf ervaring mee? Vanuit jouw eigen (vroegere of huidige) re-integratietraject? Of als re-integratiecoach zijnde? Schroom niet en discussieer vooral mee. En als je vragen voor ons hebt die je liever niet openbaar stelt, of onze hulp kunt gebruiken, neem dan gerust eens contact met ons op.